Wie ben ik?

Ik ben Sonja Zwart, geboren in 1960. Sinds 1981 getrouwd met Reinier, moeder van Indunil Peter (geboren in Sri Lanka) en oma van Fien en Maud. Ik droeg heel lang de overtuiging mee: ‘ik ben niet okee’ of soms sterker nog: ‘ik ben slecht’. Oorzaak van deze overtuiging is het denken in goed en fout en het feit dat mijn ouders, leraren en andere volwassenen, in mijn herinnering vooral benoemden wat ik fout deed. 
Later hoorde ik van mijn moeder dat ze bang waren dat ik anders eigenwijs zou worden. Daar wilden ze mij tegen beschermen.

Mijn kleindochters leren mij over mezelf

Dankzij mijn kleindochters, word ik me nog meer bewust van hoe mooi ik zelf ook altijd was en weet ik nu dat het negatieve beeld dat ik van mijzelf had één groot misverstand was. De overtuiging: ‘ik ben niet okee’ had impact op alles wat ik in mijn leven heb gedaan, impact op al mijn relaties en impact op mijn moederschap. Het heeft me heel veel levensvreugde ontnomen.

Het hele leven is namelijk een reflectie van de relatie die je met jezelf hebt.

Faalangst

Het benadrukken van fouten heeft bij mij een enorme faalangst veroorzaakt. Omdat ik nogal ondernemend van aard ben en door mijn beroep waarin ik al vanaf 1998 veel in het openbaar moest spreken (eerst pastor, later docent en nu trainer Geweldig Communiceren), kon ik de angst uiteindelijk achter me laten, omdat ik me niet liet tegenhouden door de angst, maar juist deed waar ik bang voor was. 

Vraag me niet wat het soms kostte, maar ik zette door en wist ergens diep van binnen dat er ooit een moment zou komen waarop ik op een ontspannen manier kon doen wat ik te doen heb in dit leven. En dat moment is gekomen. Als ik nu spreek of zing, trainingen geef of mensen begeleid, geniet ik er intens van.

Mijn boek: Zie hoe mooi ik ben

Omdat ik al 25 jaar met mensen werk, weet ik dat ik niet de enige ben die bang is om fouten te maken. Talloze mensen en veel kinderen, leven met angst en wijzen zichzelf af. Dat was voor mij de reden om mijn boek: ‘Zie hoe mooi ik ben’ op de markt te brengen. Ik wil hiermee docenten en ouders bewust maken van hoe je op een manier met jonge mensen om kan gaan waardoor hun eigenwaarde juist toeneemt.  

Jezelf afwijzen

Mocht jij jezelf af en toe genadeloos afwijzen en hard voor jezelf zijn (‘heb ik het weer fout gedaan’) : Stop ermee! Het veroorzaakt zoveel lijden. Ga in plaats daarvan je gevoelens erkennen, onderzoeken wat ze je willen vertellen en zie je lijden als een kans om te groeien.  Uiteindelijk zul je ontdekken dat verdriet vooraf kan gaan een een diepe, hernieuwde en onverwachte vreugde.

Hoe kom je bij je ware natuur?

Steeds meer ontdek ik mijn natuurlijke staat van zijn en ik weet nu: een negatief zelfbeeld klopt niet!
Wat ik doe is in het moment erkennen wat ik voel in plaats van er omheen te draaien of mijn gevoelens te bagatelliseren (‘ik stel me aan, het valt wel mee, het is niet zo erg’). Ook zoek ik geen afleiding meer in eten of televisie kijken.  Als je dat namelijk blijft doen, laat je verdriet, angst of spanning juist wel je leven bepalen. 

Ik gun dat jou ook en wil jou hierin stap voor stap begeleiden en leer je mededogen te hebben voor jezelf, totdat je kunt zien hoe mooi je eigenlijk bent. De Geweldige Communicatie loopt als een rode draad door al mijn werk heen. 

 Je mag het perfectonisme loslaten en jezelf koesteren. Je mag jezelf positieve boodschappen geven. Je mag loslaten dat dat wat je presteert bepaalt wie jij bent. 

Je mag ‘Nee’ zeggen, je schiet nooit tekort, alleen ten opzichte van jezelf. Je bent goed genoeg en mag doen wat je het liefste doet, want daar vind je vrijheid!