Wat is liegen eigenlijk? Wanneer lieg je? Als je bewust, maar misschien ook onbewust, iets zegt wat niet waar is of de waarheid verdraait of als je je stilhoudt terwijl je eigenlijk iets zou moeten zeggen om niet te tegen jezelf te liegen? Lieg je als je niks zegt om de ander te sparen? En moet je iemand anders eigenlijk sparen?
Lieg je als je je stilhoudt in een groep bijvoorbeeld? Wanneer ben je verantwoordelijk? En aan wie ben je verantwoording schuldig?
Ooit las ik: ‘je bent alleen verantwoording schuldig aan je eigen goddelijke natuur’.
Als jij jezelf niet uitspreekt, kun je daarmee jezelf verstoppen en/of jezelf niet serieus nemen. Het kan zijn dat je dan jezelf in de steek laat en daarmee ook de ander de kans ontneemt om van jou te leren of om jou te leren kennen en zich met jou te verbinden. Zou het kunnen zijn dat je als je jezelf niet uitspreekt, eenzaam wordt? Of dat mensen je mijden, omdat ze niet weten wat ze aan je hebben?
Wat maakt dat je liegt? Kinderen liegen vaak uit angst voor straf. Mensen houden zich soms stil uit angst om anderen pijn te doen, maar misschien nog wel meer omdat ze niet weten hoe ze daar dan weer mee om moeten gaan.
Ik las gisteravond een interview van Tijn Touber met Arun Gandhi, kleinzoon van Mahatma Gandhi. Je vindt het verhaal in mijn podcast:
https://anchor.fm/sonja-zwart9/episodes/60-Lieg-niet-e11u2aq
Aan het einde van het interview zegt Arun: Die dag besloot ik dat ik nooit meer zou liegen.
Redenen om te liegen kunnen dus zijn dat je bang bent voor straf of angst hebt voor afwijzing of erger nog angst verlating, voor verlies van mensen……
Als je jezelf niet uitspreekt omdat je je angst hebt om de ander verdrietig te maken en niet weet hoe je daar dan weer mee om moet gaan of omdat je angst hebt voor afwijzing, dan vind je dus wat een ander vindt belangrijker dan je eigen integriteit.
Als ik zelf verdrietig ben om iets wat een ander gezegd of gedaan heeft, weet ik dat iets in mij nog heling nodig heeft. Anders zou ik de woorden van de ander niet zo binnen laten komen…. Een ander kan mij geen pijn doen zonder mijn eigen toestemming. Integendeel: als je pijn voelt is dat een mogelijkheid om te groeien. Andersom geldt dat dan natuurlijk ook. Je hoeft een ander niet te sparen, mits je je woorden zorgvuldig kiest en de ander met respect benadert.
Mijn antwoord op de vraag: Is het goed om een ander te sparen ten koste van jezelf? Is dus ‘Nee, zeker niet’ en ik leer hier zelf ook weer van. Tegelijk weet ik uit ervaring hoe razend moeilijk het is om iets tegen een ander te zeggen waarvan je weet dat een ander daar verdriet over kan krijgen, zeker als je veel van deze persoon houdt. En toch mag je de ander zijn verdriet gunnen. Dat is de enige manier voor die ander om de pijn te doorvoelen en iets in zichzelf te helen.
Ik heb 20 jaar gezwegen over iets dat in mijn meisjestijd gebeurd is. Heb ik daarmee gelogen? En vanuit welke gevoelens en behoeften? Gevoelens waren: schuld, schaamte, verwarring, pijn, onzekerheid. Behoeften: emotionele veiligheid en zeker weten dat de ander nog van mij zou blijven houden als ik de waarheid zou spreken. Ook wilde ik mijn ouders beschermen tegen pijn.
Toen ik mijn boek wilde uitgeven, wilde ik de waarheid spreken, anders zou mijn boek niet waar zijn. Ik kon het niet, ik heb het jaren in de kast laten liggen. Totdat er een paar mensen op mijn pad kwamen die mij gestimuleerd hebben het wel te doen. In de eerste plaats was dat Simone Levie, die met haar boek ‘Start before you ready’ op de markt kwam.
Naar aanleiding van dat boek heb ik een sessie gedaan bij Arnoud van der Kolk, je kunt hem vinden onder zijn naam en daarbij deidealist. Hij heeft mij 4 foto’s laten kiezen en naar aanleiding daarvan vragen gesteld. Aan het eind van het gesprek vroeg hij mij: ‘Wat vind je belangrijk dat mensen zeggen: daar heb je weer zo’n slachtoffer en jouw boek sowieso niks vinden of wil je dat je boek onderdeel zal zijn van het herstelproces van heel veel mensen en kinderen?
Toen was het voor mij duidelijk. Ik heb een hoofdstuk geschreven over mijn leven en een uitgever gezocht. Voor mij is het heling als ik de waarheid spreek of mezelf uitspreek zonder angst voor wat een ander vindt.
Hoe meer je je zelf uit gaat spreken hoe meer je jezelf gaat erkennen en liefhebben. Tegelijk mag je mededogen voor jezelf hebben als het een keer niet lukt.
De intentie van deze podcast is om jou te vragen geen oordeel te hebben op liegen, ook niet als jezelf liegt, maar om in gesprek te gaan met de gevoelens die jou tegenhouden om de waarheid te spreken. Bij andere mensen kun je luisteren zonder oordeel naar wat hen tegenhoudt om hun waarheid te spreken.
Heb empathie voor je kinderen en bied hen emotionele veiligheid. Dit kun je al doen door bijvoorbeeld te zeggen: ‘mama wordt niet boos als je vertelt wat er is, ook al vind ik het niet leuk om te horen misschien, ook al heb je gelogen. Het is belangrijk dat jij je uitspreekt en ik blijf altijd van je houden’.
Straf hen niet omdat ze liegen vanuit angst, maar vraag je af wat maakt dat ze die angst hebben en ga daarover in gesprek.
Heb jij nog iets wat je graag wilt uitspreken en wil je daar stappen in zetten?
Blijf je aanhikken tegen iets wat gezegd wil worden, maar blijf je excuses verzinnen? Lijkt het alsof je vastzit? Misschien ben je bang voor de reactie van anderen?
Wil jij eindelijk jouw unieke stem laten horen en bijdragen aan het grote geheel?
Kom dan aanstaande zaterdag 5 juni 2021 naar mijn workshop: Stappen Zetten en de rol van de geweldloze communicatie. Je kunt je aanmelden via mijn contactformulier.
https://www.sonjazwart.nl/contact/
Of start met mijn live cursus op 10 juni 2021. Je krijgt 6 lessen Geweldig Communiceren. Meer informatie vind je op: https://www.sonjazwart.nl/agenda/
