Onze eerste vraag zou moeten zijn: “wat hebben kinderen nodig”……, meteen gevolgd door: “En hoe kunnen wij hieraan tegemoet komen?” Als wij vanuit dit punt vertrekken zullen wij in een compleet andere omgeving terechtkomen, dan als we gevraagd zouden hebben: “Hoe krijg ik kinderen zo ver dat zij doen wat ik wil?”
Dit is een citaat van Alfie Kohn en oh wat ben ik het hiermee eens. We denken soms dat wij luisteren naar onze kinderen, maar in de meeste gevallen doen we dat niet echt…. We staan alweer klaar met wat wij ervan vinden of wat een kind zou moeten doen. Dit heeft te maken met de boodschappen die wij zelf als kind kregen. We herhalen ze gewoon. Ook al is dat iets wat we ons voorgenomen hadden nooit te doen.
Ik herinner mij een verhaal uit het boek: ‘De veilige klas’. Ik vertel het in mijn eigen woorden.
Ze kwam op een nieuwe school. De juf vertelde aan het eind van de ochtend dat ze als klas altijd samen tafel dekken. Het meisje, laten we haar Sylvia noemen, zei: ‘Ik doe het niet’. De juf zei: ‘ja, maar, dat is heel leuk hoor om dat samen te doen’. Sylvia: ‘en toch doe ik het niet’. De juf weer: ‘Sylvia, we vinden dat allemaal super leuk, echt!’ Sylvia schreeuwt nu: ‘ik doe het NIET’ en ze rent de klas uit.
De juf rent achter haar aan en vindt Sylvia in een hoekje zitten huilen. Natuurlijk had ze Sylvia straf kunnen geven of haar kunnen dwingen om toch tafel te dekken, maar ze had een workshop Geweldloze Communicatie gedaan en wist dat er een behoefte achter de boodschap van Sylvia zat. Ze gaat bij Sylvia op de grond zitten en vraag: ‘Sylvia, wil je mij uitleggen wat de reden ervan is dat jij niet wilt tafeldekken? Ik wil je zo graag begrijpen.’ Sylvia vertelt dat zij op haar vorige school altijd voor straf tafel moest dekken als ze te laat in de klas kwam. En dat gebeurde nogal eens. Sylvia is een speels meisje en vergat vaak de tijd. Nu snapt de juf heel goed dat Sylvia geen tafel wil dekken. Tafeldekken is voor Sylvia verbonden met straf.
Ze zegt tegen Sylvia: ‘ik wilde dat ze op jouw vorige school andere manieren hadden gevonden om jou op tijd te laten komen, ik snap nu helemaal dat jij geen tafel wilt dekken. Zullen we het samen in de klas vertellen?’ Dat wil Sylvia heel graag. Ze vertelt aan de kinderen in de klas dat tafeldekken haar herinnert aan de straf van de vorige school en vraagt of haar klasgenootjes het oké vinden dat zij niet helpt tafeldekken. De klasgenootjes begrijpen het ook. Het is dinsdag als Sylvia dit vertelt in de klas.
De vrijdag daarna steekt Sylvia de vinger op en vraagt aan de juf: ‘Juf, mag ik straks helpen tafeldekken?’
Ik krijg nog kippenvel als ik dit type. De behoefte achter de boodschap van Sylvia: ‘ik doe het niet’, was: hoor mij en begrijp mij asjeblieft. De juf luisterde en begreep …… Wil jij meer leren over de geweldloze communicatie, download dan hier gratis mijn e-book: ‘Het geheim van geweldig communiceren. Ook kun je naar mijn podcast luisteren over de geweldloze communicatie.
Omdat de juf een workshop ‘Geweldloze Communicatie’ had gevolgd, wist zij dat er een behoefte achter de boodschap van Sylvia lag. Empathisch luisteren is een wezenlijk aspect in de geweldloze communicatie. Om te kunnen luisteren naar onze leerlingen/kinderen is het heel belangrijk dat we leren luisteren naar onszelf. We mogen dus eerst leren echt naar onszelf te luisteren, waardoor we automatisch een andere houding gaan aannemen naar onze kinderen/leerlingen.
Ik geef op 27 mei een workshop ‘Leren luisteren naar jezelf’. Ik beloof je dat je helder krijgt welk deel in jou nog niet is gehoord en natuurlijk welk stapje nodig is om dat deel wel te horen…………… Meer info vind je hier:
Er kunnen slechts 8 deelnemers mee doen, zodat iedereen voldoende aandacht krijgt. Geef je dus snel op via mijn contactformulier. Graag voor 20 mei 2023.
