Ik heb me de afgelopen dagen afgevraagd in welke mate ik verantwoordelijk ben in een groep als ik niet de leider ben. Ten diepste wist ik dat al: ik heb net zoveel verantwoordelijkheid als iedereen die deelneemt aan het groepsproces.
Als je deelneemt aan een groep is het juist een must om helder en eerlijk te communiceren over wat er in je leeft. Hiermee wordt de communicatie transparant en hiermee geef je anderen ook de gelegenheid dit te doen. Het geeft een andere dynamiek en diepgang. De vaagheid verdwijnt en hoe heerlijk is dat?
Het lukte me wel tijdens een docententraining. Wij kregen les in automatisering. We zaten met circa 20 collega’s in een ruimte. Degene die de training gaf had niet zoveel overwicht dat het stil was in de ruimte. In tegendeel. Er zaten continu 8 of 10 mensen door hem heen te praten. Ik schaamde me diep voor het feit dat dat gebeurde en had behoefte om me daarover uit te spreken, maar oh wat vond ik dat spannend.
Ik had destijds mijn gevoelens- en behoeftenbriefje bij de hand en zei het volgende:
Ik voel me heel ongemakkelijk als ik observeer dat 8 mensen door de docent ‘heen praten’. Het irriteert me ook, want ik wil graag dat we respectvol met elkaar omgaan. Zouden jullie stil willen zijn als de docent iets uitlegt en je hand op willen steken als je iets wilt vragen?’
Ik kreeg veel bijval en was trots op mezelf dat ik het had aangedurfd om hier iets over te zeggen. Het werd rustig in de ruimte en de docent kon zijn les geven.
Als je belangstelling voor dit online programma kun je op onderstaande link klikken. Tot 1 april kun je het programma kopen tegen een speciale prijs:
