Wanneer ik af en toe spreek op uitvaarten, heb ik uiteraard gesprekken met kinderen van de overledene.
Wat mij op opvalt is dat het oudste en het jongste kind bijvoorbeeld soms heel verschillend spreken over hun ouders. Kinderen uit hetzelfde gezin kunnen hun ouders dus heel verschillend ervaren. Soms spreken de oudste kinderen heel liefdevol over hun ouders terwijl de jongste kinderen een heel ander beeld hebben of andersom.
Dit lijkt vreemd, maar eigenlijk is het heel logisch. Het heeft te maken met de situatie waarin je ouders verkeerden voordat je moeder zwanger was van jou. Dat is ook altijd mijn eerste vraag bij een intake. Het gaat te ver om daar in dit artikel dieper op in te gaan, maar ik stel altijd vragen rondom conceptie, zwangerschap en geboorte. Daar ligt jouw basis.
Ouders zijn altijd in verschillende omstandigheden bij de verschillende kinderen. Ze zitten in verschillende levensfases. Maken processen door. Misschien hadden jouw ouders het financieel heel goed toen jij onder de 7 jaar was, maar het kan ook zijn dat ze in die tijd een faillissement hebben meegemaakt. Natuurlijk maakte jij daardoor mee dat je ouders daar pijn over hadden. Misschien snapte je niet precies wat er aan de hand was en had je bijvoorbeeld angst dat zij zouden gaan scheiden (dat hoorde ik ooit van een cliënt).
Misschien werd je moeder ontslagen toen jij klein was, waardoor zij de hele dag thuis was waar ze helemaal niet blij van werd. Misschien kwam jouw vader in een burn-out toen jij 13 of 14 was terwijl je hem zo nodig had of was hij er nooit toen je nog heel jong was omdat hij noodgedwongen heel hard aan het werk was.
Misschien verliet jouw vader jullie gezin, omdat hij verliefd werd op iemand anders toen jij 12 was en moest jij toekijken hoe verdrietig je moeder was. En dat kan natuurlijk ook andersom zijn. Misschien sprak één van je ouders slecht over je andere ouder en was dit heel verwarrend voor jou. Misschien kon jij nergens terecht met je boosheid en pijn.
Misschien was je moeder veel ziek toen jij klein was en had ze geen energie om leuke dingen met je te doen, omdat ze genoeg had aan zichzelf. Het kan zijn dat vader of moeder een chronische ziekte kreeg toen jij, als jongste, nog alleen thuis woonde en heb jij daar het meest van meegekregen.
Het kan ook zijn dat jij een verhuizing meemaakte toen je net op de basisschool kwam en je broertje nog niet geboren was. Jij kunt daar heel veel last van hebben gehad, terwijl je broertje jou daarin totaal niet begrijpt, omdat hij dat niet heeft meegemaakt.
Misschien ben je zelfs meerdere keren verhuisd waardoor je steeds moest wennen aan een nieuwe plek, aan een nieuwe school en aan nieuwe omstandigheden (andere cultuur). Misschien hadden de keuzes van je ouders verstrekkende gevolgen voor jou, kwam jij daardoor in situaties terecht waarin je enorm bent beschadigd. De mogelijkheid bestaat dat jij het daarom nu heel moeilijk vindt om keuzes te maken.
Misschien was je moeder in de rouw, omdat zij voor jou een kindje verloor en zij zich tijdens de zwangerschap niet met jou durfde te verbinden. Het kan ook zijn dat één van je ouders veel pijn meedroeg uit zijn of haar verleden waardoor het oudste kind daar het meeste van meekreeg. Wellicht kreeg hij of zij gaandeweg het leven meer bewustzijn waardoor er weer ruimte ontstond om op een andere manier in het gezin aanwezig te zijn, waar de jongste kinderen weer profijt van hadden.
En zo zijn er nog tal van redenen waardoor kinderen hun ouders verschillend hebben ervaren.
En dan hebben we allemaal ook nog onze eigen persoonlijkheidsstructuur waardoor iedere persoon op zijn of haar unieke manier reageert op vergelijkbare situaties. Onze karakterstructuur wordt ontwikkeld door wat we meemaken in ons leven.
De basis van ons leven wordt gelegd tussen -9 maanden en 7 jaar. In die periode nemen we beslissingen en ontstaan onze overtuigingen. In die periode staan we het meest open waardoor gebeurtenissen, woorden die tegen je gezegd worden, harder ‘binnenkomen’. Er ontstaan trauma’s met alle pijn die daarbij hoort. Latere vervelende gebeurtenissen ré-stimuleren die pijn uit dat prille begin, mits er bijvoorbeeld op latere leeftijd sprake is van seksueel misbruik of een ander ernstig trauma, dat mensen tot in hun kern raakt. Dat staat op zichzelf.
Dit soort dingen gebeuren in mensenlevens. Het is niemands schuld………….
Ik kan me niet voorstellen dat ouders bewust denken: ‘ik ga mijn kind nu eens even lekker beschadigen’.
Onbewuste pijn uit levens van ouders wordt mogelijk onbewust doorgegeven aan hun kinderen of aan kinderen van anderen. Soms door het precies hetzelfde te doen als de ouders, soms door het tegenovergestelde te doen.
Zijn er in jouw leven patronen die zich steeds herhalen, waardoor je denkt: ‘houdt het dan nooit op?’. Reageer jij in je relaties in verhouding soms heel heftig terwijl je ‘weet’ dat deze emotie geen passende reactie is op de situatie? En begrijp je dat niet altijd van jezelf? Zou je zo graag anders willen reageren als je kinderen mijlenver van je af lijken te staan? Weet je op dit moment niet hoe je verder moet met je partner en of je verder wilt? Wil je werken aan jezelf of samen kijken naar jullie relatie, omdat jullie voor jullie kinderen het allerbeste willen?
Plan dan een gratis kennismakingsgesprek in van een halfuur door mij te bellen 06-31972198 of via mijn contactformulier. Gaan we samen kijken of ik iets voor jou of jullie kan betekenen.
Of download eerst mijn 50 relatietips